We waren er weer! Even een weekje Nederland. Het was fijn in Frankrijk. We hebben de eerste weken als heel fijn ervaren. Ondanks dat we heel druk zijn geweest, want Jeroen heeft veel gewerkt, deden we ‘s avonds steeds wat klusjes of pakten we nog dozen uit. Maar namen we ook de tijd om te genieten van de natuur en de locatie. De vele wandelpaden die er zijn, de prachtige natuur om ons huis en ook het weer hielp mee. Toen het allemaal bedekt was met een laagje rijp, zag het er zo sprookjesachtig uit. Oké toen de kinderen hoorden hoeveel sneeuw er in Nederland was gevallen, hadden ze dat hier ook wel willen hebben.
Met het naar huis rijden, werd de afstand groter tot ons huis. En heb je letterlijk en figuurlijk meer ruimte om erover na te denken. Wat is er veel gebeurd. Wat hebben we het fijn gehad. En nu gaan we alweer weg van “ons thuis”. Want zo voelt het voor ons inmiddels. We kunnen niet wachten om nog meer te ontdekken, te ervaren, te zijn, en om te landen.
Zodra we in Nederland waren en toen zelfs de afslag Nijkerk genomen was kon ik niet wachten tot ik bij mijn ouders was. De kinderen waren ook blij om opa en oma weer te zien. Wat fijn om elkaar te zien. En bij te kunnen kletsen. Ook al hadden we elkaar bijna dagelijks gesproken, in het echt is het toch anders.
Het was weer vertrouwd in Nederland. De kinderen hadden veel afspraken staan met vrienden en vriendinnen. Zo leuk dat ze lekker konden spelen. En ze zijn alle drie nog naar hun oude klas geweest. Ze mochten vertellen en foto’s laten zien. Zo’n fijn gevoel om je welkom te voelen en dat iedereen zo meeleeft, of zelfs deze blog leest.
Het was ook druk, want in 1 week plan je allemaal afspraken en we deden ook nog ons schoolwerk.
Dennis moest de eerste dagen wennen. Hij miste Frankrijk, hij miste de natuur en het gevoel wat hij heeft als hij ‘thuis’ is. Hij verlangde om terug te kunnen gaan. De meiden hebben dat anders, hoewel ze ook ontzettend enthousiast zijn. Bijzonder om mee te maken hoe snel dit proces gaat.
Donderdagavond had ik nog een ladiesnight met mijn moeder en zus! Heerlijk tijd samen doorbrengen.
Vrijdag heb ik samen met Tessa haar verjaardagstaart gemaakt. Ieder kind mag als hij (of zij) jarig is een taart kiezen! En Tessa koos voor slagroomtaart. We hadden in Frankrijk ‘het biscuit’ al gebakken, zo hoefden we het alleen met jam en slagroom te decoreren. Zo’n gezellig werkje om samen te doen. Hij was prachtig! En ook super lekker. Hij is inmiddels helemaal op!
Tessa haar verjaardag begon ook met cadeautjes in het grote bed. We hebben natuurlijk ook voor haar gezongen! De avond ervoor hadden we de slingers al opgehangen en kreeg ze een versierde stoel met stoeltekening. Dat laatste hoort er zeker bij! Ik kreeg nog wat tips ingefluisterd over elfjes en eenhoorns. En ‘s middags kwam de visite! ze heeft zelf een bingo georganiseerd en noemde de getallen in het Frans! Zo leuk, dat ze dat wel even regelt. Ik ben zo trots op haar, ze is nu 9 geworden! Echt een hele grote meid.
Na het avond eten nemen mijn zussen afscheid en ik voel het weer. Het gevoel dat ik ze vast wil houden en knuffelen. Mijn hart klopt, ik hou van jou. En de tranen lopen over mijn wangen. Het gevoel dat ik niet ieder moment naar ze toe kan, dat er letterlijk weer een afstand is, dat raakt me. Dus ik knuffel nog even door. En voel hoe onze harten kloppen. Het mag er zijn. Ik voel me geliefd. Ik knuffel als ze weg zijn nog met mijn moeder, we weten het afscheid komt er aan. Maar nu nog even niet. Zo gezellig om bij mijn ouders te logeren. Super fijn dat het kan. En we weten dat we elkaar gelukkig weer snel zien. Dat helpt. En tegelijkertijd heb ik ook zo’n zin om naar huis te gaan! Zo dubbel kan het dus zijn.
In de avond pakken we de auto alvast in en zo konden we zaterdagochtend om klokslag 9.00 uur vertrekken.
