We komen erachter dat moederdag in Frankrijk, twee weken later is, dan de moederdag in Nederland (12 mei). Iris kreeg (toen ze in Nederland op de oude basisschool op bezoek was) alvast haar moederdag cadeautje mee. Tessa vertelde al dat ze op school in Frankrijk iets leuks aan het maken is. En dat cadeautje wil zij ook graag geven. We gaan het niet twee keer vieren, dus ik zal gewoon even geduld moeten hebben. Het is een mooie zondag en ik krijg van mijn zus al een super schattig filmpje doorgestuurd van mijn neefje die een gedichtje opzegt. Slik, die komt binnen.Wat mis ik ze! Het is heel mooi weer dus we maken er een fijne buitendag van. Met Dennis bak ik samen een taart. Jeroen gaat met Dennis en Tessa leuk mountainbiken. Ik ga met Iris ook sporten, daar geniet zij ook van. Dan zet ze een parcours uit en gaan we dat samen doen. We gaan ook nog beeldbellen met mijn zus, heel leuk en fijn om elkaar te spreken. We missen elkaar allebei. Ideaal dat je vandaag de dag via Internet toch nog bloemen kan laten bezorgen, zo hebben we onze moeders toch nog in het zonnetje gezet! En ik heb ook wel weer geluk want op zondag 26 mei heb ik mijn moederdag nog tegoed!
Ik kreeg een leuke armband die Tessa op school heeft gemaakt, een mooie tekening van Dennis en van Iris een leuke “kletspot” met vragen. Zij had een hele grabbelkoffer met presentjes gemaakt. We hadden ’s middags nog een hele leuke workshop van onze buurman; Van een stuk hout een lepel maken. Dat was heel leuk, we zijn er wel drie uur mee bezig geweest, en het is nog niet af. Maar het worden dan ook hele mooie lepels. De kinderen vonden het ook heel leuk om te doen.
Door de juf van Iris werd ik gevraagd of ik het verhaal “Roodkapje” wilde komen voorlezen. Zo konden de kinderen in de klas begrijpen en ervaren hoe moeilijk het is als je de taal nog niet kent. Het was onderdeel van een cultureel project. Er gaan nog meer ouders ditzelfde verhaal voorlezen in andere talen. Heel leuk dat de school zo veel moeite doet voor de kinderen. Ik werd hier natuurlijk enthousiast van en het “juffen-bloed” begon weer te stromen. Dus met poppen en allerlei voorwerpen in de aanslag (bloemen, een mandje, koekjes en een fles drinken etc) en zelfs een echte roodkapje (Iris wilde maar wat graag mijn assistente zijn, en we hadden toevallig een roodkapje verkleedset mee in Frankrijk). Zo heb ik het verhaal voorgelezen en ook uitgebeeld, het was een hele leuke ervaring.
Daags na Hemelvaart zaten wij lekker op ons balkon achter het huis, lekker uit de wind en in de zon; een cappuccino te drinken. Horen we ineens geloei. Wat is dat voor geluid? We hebben het ons zeker verbeeld. Kwam er ineens een kudde witte koeien aan denderen. Er reed een auto voorop en als hekken sluiters renden de boer en zijn familie er achteraan. Ze kwamen gewoon langs ons huis! Dat was leuk om te zien! Hier hebben we dan geen foto van, maar de beelden staan nog in mijn hoofd. De koeien bleven in het begin steeds op veilige afstand staan. Maar uiteindelijk won hun nieuwsgierigheid het toch en kwamen ze steeds dichterbij. Wie kijkt er eigenlijk naar wie?
Er waren al eerder groepjes jong vee gebracht op diverse percelen in de buurt. Nu dus ook naast ons huis, een groepje witte Charolais koeien. Ze zijn wit tot cremekleurig en hebben een korte brede kop.
Opa en Oma Waldhober kwamen met de caravan op bezoek, wat gezellig om steeds even naar de camping te kunnen gaan. Opa en Oma haalden de kinderen zelfs op voor de lunch, dat vonden ze helemaal een feestje; lekker broodjes knakworst en hagelslag eten en natuurlijk nog een spelletje spelen. Het weer was wel wat minder, maar gelukkig kan je in de caravan ook lekker warm binnen zitten. We zijn nog naar een leuk stadje geweest en zo vliegt de week veel te snel voorbij. Het leuke van zo ver weg wonen; is dat bezoek minimaal een aantal dagen komt. Helaas komt aan alle leuke dingen ook een eind en dan komt het afscheid er weer aan. Ik heb er vaak de dag voor het zover is het meeste last van, dan zie ik er gewoon tegen op om weer gedag te zeggen. Je hebt het dan zo fijn met elkaar gehad. Als je elkaar op een verjaardag ziet bijvoorbeeld zijn er allerlei afleidingen en is er veel bezoek. Nu heb je echt quality time met elkaar gehad. Alleen is het dan ook lastig als je weer terug gaat naar het gewone leven. We gaan zondagochtend opa en oma uitzwaaien. Ik zou een lekkere kan koffie zetten. Dat had ik ook gedaan; een mandje met lekkers mee, zelfs het melkkloppertje voor het mooie schuimlaagje op de koffie. Bij aankomst bleek alles meegegaan te zijn; behalve de koffie dus… Naja kan gebeuren, nu hebben wij extra veel koffie gedronken die dag.
Thuis aangekomen vinden de kinderen het ook nog lastig. En dat vind ik dan ook weer lastig, ik heb mijn eigen emoties en gevoelens, maar dat hebben de kinderen natuurlijk ook. Dus zo zitten we dan samen even een potje te janken. Maar daar moeten we dan ook weer hard om lachen. Jeetje wat een gevoelens allemaal. Later heb ik nog weer wat tranen, maar ik probeer me groot te houden, en dan zegt Dennis heel lief; “mama, je zegt altijd dat als iets je dwars zit, het er toch uit moet, dus zeg maar gewoon wat je allemaal dwars zit”.
Lekker wandelen in de natuur is ook zo helend. Dat hebben we ’s middags gedaan.
Gelukkig is er nog veel waar we van genieten. Tessa heeft het weekend erop haar beste vriendinnetje op bezoek, ze komt met haar moeder en zusje bij ons logeren! Dat is ontzettend leuk en gezellig en daar heeft ze veel zin in. Inmiddels is dat ook al achter de rug. We hebben heel veel foto’s gemaakt en zo genoten. Met het bezoek zie je ook de omgeving weer door nieuwe ogen, wat een gave plek! Wat leuk dat wij hier mogen wonen in alle rust. We hebben gezwommen, en zelfs bij een vuurtje gezeten en marsmellows geroosterd. Dit was ook zo gezellig. De lucht was prachtig roze. En soms ook zo blauw in het donker, op die foto konden we de maan als sikkel zien met de ronding van de maan als achtergrond. Zo is de maand mei voorbij gevlogen.
